مطهری در کتاب حق وباطل جملاتی به این مضمون نوشته :
از کودکی همیشه این سوال
برایم مطرح بود که :
چرا قطار تا وقتی ایستاده
است کسی به او سنگ نمی
زند....
اما وقتی قطار به راه افتاد
سنگباران می شود...
این معما برایم بود تا وقتی
که بزرگ شدم و وارد اجتماع شدم
دیدم این قانون کلی زندگی ما
ایرانیان است که هر کسی و هر چیزی
تا وقتی که ساکن است مورد احترام
است ..
تا ساکت است مورد تعظیم و
تبجیل است
اما همینکه به راه افتاد و
یک قدم برداشت نه تنها کسی کمکش
نمیکند ، بلکه سنگ است که بطرف
او پرتاب میشود
و این نشانه یک جامعه مرده
است
ولی یک جامعه زنده فقط برای
کسانی احترام قائل است که
متکلم هستند نه ساکت ،
متحرکند نه ساکن ، باخبرترند نه
بیخبرتر.
مثله همیشه وبلاگه قشنگ و پر از محتوایی داری
موفق باشی
جالب بود.