چند نکته در دوست یابی:
1- دوستی واقعی خریدنی نیست، تنها باید آن را پیدا کرد.
2- همیشه در انتخاب دوست به دنبال شخصی باشید که در دوران سختی پشتیبان شما باشد.
3- بهتر است دوستانتان را فقط برای خودشان بخواهید، نه به خاطر آن چه می توانند در اختیارتان بگذارند.
4- هرگز دوستانتان را شرمنده و خجالت زده نکنید.
5- اگر یکی از دوستانتان از دست شما خیلی عصبانی است، مدتی او را به حال خودش بگذارید تا آرام شود.
6- اگر مایلید با شخص خاصی ملاقات کنید با دوستانش دوست شوید، دنیا کوچک تر از آن است که فکرش را می کنید.
7- همیشه راست گو و درستکار باشید تا بتوانید در میان دوستانتان اعتبار کسب کنید.
8- سعی کنید شنونده خوبی باشید زیرا همه به فردی برای درد دل کردن نیاز دارند.
9- هیچ گاه ارتباط عاشقانه تان را با ارتباط دوستانه قاطی نکنید.
10- فقط به خودتان فکر نکنید بلکه به فکر دوستانتان هم باشید، زیرا ممکن است مشکلات زیادی داشته باشند که تنها به دست شما حل می شود.
11-هیچ گاه چیز زیادی از دوستانتان نخواهید.
12-هرگز تصمیم نگیرید اخلاق دوستانتان را تغییر دهید، شما فقط می توانید خودتان را عوض کنید.
غمی خواهم که غمخوارم تو باشی
دلی خواهم دل آزارم تو باشی
جهان را یک جوی ارزش نباشد
اگر یارم اگر یارم تو باشی
ببوسم چوبه دارم به شادی
اگر در پای آن دارم تو باشی
به بیماری دهم جان و سر خود
اگر یار پرستارم تو باشی
شوم ای دوست پرچمدار هستی
در آن روزی که سر دارم تو باشی
رسد جانم به فوق قاب قوسین
که خورشید شب تارم تو باشی
کشم بار امانت با دلی زار
امانت دار اسرارم تو باشی
این گفتار ارزشمند از ارشمیدس خیلی روم تاثیر گذاشت:
اگر اهرمی از امید و ایمان به من بدهید، زمین را بدون محاسبات ریاضی از جای خویش جابجا خواهم کرد.
ارشمیدس
امید و ایمان چه واژگان غریبی...
سلام دوستان
این مناجات، حال درونی مرا بیان میکند. وضع روحی زیاد خوبی ندارم. خدایا تو خود خوب می دانی. ولی احساس می کنم که باید امیدوار باشم. روزگار، روزگار خوبی نیست. جایی که همه به فکر منافع شخصی خودشان هستند و دیگر هیچ. جهان را تاریکی فراگرفته. دوست به دوست و برادر به برادر رحم نمی کند. نمی خواهم بدبین و منفی نگر باشم. ولی....
خدایا تو خود مصلحت ما را بهتر می دانی. انسانهایی که می خواستند بهترین باشند، اما چه سود!
*راستی داشت یادم می رفت روز مادر و زن را به تمام زنان و دختران تبریک می گم. خصوصا مادر عزیز و فداکار خودم. واقعا که هیچ کلمه ای یارای توصیف این فرشته آسمانی را ندارد، جز : مادر، مادر و مادر
الهی!
عاجز و سرگردانم! نه آنچه دانم! دارم، و نه آنچه دارم، دانم!
الهی!
چون توانستم، ندانستم، و چون دانستم، نتوانستم.
آه از این علم نا آموخته! گاه در غرقم از او، گاه سوخته!
الهی!
کار جز خم و تاب و پیچ ندارد، اما بپذیر که الف هیچ ندارد!
تقدیم به همه دوستان عزیز و خوبم:
در زدم و گفت کیست؟
گفتمش ای دوست، دوست
گفت در آن دوست چیست؟
گفتمش ای دوست، دوست
گفت اگر دوستی! از چه در این پوستی؟
دوست که در پوست نیست؟
گفتمش ای دوست، دوست
گفت در آن آب گل دیده ام از دور دل
او به چه امید زیست؟
گفتمش ای دوست، دوست
گفتمش اینهم دمیست. گفت عجب عالمیست!
ساقی بزم تو کیست؟
گفتمش ای دوست، دوست
در چو به رویم گشود، جمله بود و نبود
دیدم و دیدم یکیست.
گفتمش ای دوست، دوست
معینی کرمانشاهی