سکون و حرکت

مطهری در کتاب حق وباطل جملاتی به این مضمون نوشته  :
 
 از کودکی همیشه این سوال
 برایم مطرح بود که :
 چرا قطار تا وقتی ایستاده
 است کسی به او سنگ نمی
 زند....
 اما وقتی قطار به راه افتاد
 سنگباران می شود...
 این معما برایم بود تا وقتی
 که بزرگ شدم و وارد اجتماع شدم
دیدم این‏ قانون کلی زندگی ما
 ایرانیان است که هر کسی و هر چیزی
 تا وقتی که ساکن‏ است مورد احترام
 است ..   
 تا ساکت است مورد تعظیم و
 تبجیل است
 اما همینکه به راه افتاد و
 یک قدم برداشت نه تنها کسی کمکش
 نمی‏کند ، بلکه‏ سنگ است که بطرف
 او پرتاب می‏شود
 و این نشانه یک جامعه مرده
 است
 ولی یک جامعه زنده فقط برای
 کسانی احترام قائل است که

 متکلم هستند نه‏ ساکت ،
 متحرکند نه ساکن ، باخبرترند نه
 بی‏خبرتر.

حسین (ع)

حسین (ع) بیشتر از آب، تشنه‌ لبیک بود، افسوس که به جای افکارش زخم‌های تنش را نشانمان دادند و بزرگ‌ترین دردش را بی‌آبی نامیدند. 

دکتر علی شریعتی