مولوی

سالروز بزرگداشت شاعر توانا و عارف بی نظیر مولوی را  به تمام دوستداران او تبریک می گویم.

دوستی که به تازگی از سفر به کشور ترکیه برگشته بود برام تعریف کرد که در این سفر که برای قرائت فاتحه ای بر روح مولوی به شهر قونیه در کشور ترکیه رفته بوده در آنجا مشاهده کرده بود که چطور مردم ترکیه به یقین و با قاطعیت اعلام کرده بوده اند که مولوی تعلق به آنها دارد و بالکل منکر ایرانی بودن او شده اند. من با شنیدن این موضوع با راستی متاثر و شگفت زده شدم و با خودم گفتم که چرا ما ایرانیها به هیچ وجه قدر دانسته های خود را نمی دانیم و فقط وقتی چیزی را از دست دادیم آن وقت است که ارزش آن را می فهمیم. و به قول معروف برای ما مرغ همسایه غاز است. نظر شما چیه؟

مختصری از زندگی مولوی

مولانا جلال الدین معروف به مولوی یا ملای روم بزرگترین شاعر عارف قرن هفتم است. مولوی در بلخ متولد شد و مقارن حمله مغول، پدرش بهاولد با خانواده خود ترک وطن کرد و به سفر پرداخت و سرانجام در قونیه اقامت کرد. مولوی سالها در حلب و دمشق به تحصیل علوم پرداخت و پس از هفت سال به قونیه بازگشت و پس از طی مقامات بر مسند ارشاد نشست.

مولوی در سال 642 با عارف بزرگ شمس الدین محمد تبریزی برخورد. از این برخورد انقلاب و آشفتگی در وی پدیدار گشت ، زندگیش رنگ دیگری به خود گرفت و شور و شوقی سوزان در وجودش راه یافت که تا آخر عمر در وی باقی ماند. غزلیات مولوی که به دیوان شمس مشهور است دارای سوز و گداز و شور خاصی است که نمونه وجد و حال شاعر است.

در اینجا برای گرامیداشت یاد مولوی تصمیم گرفتم که یکی از شعرهای زیبای او را تقدیم کنم به دوستان خوب وبلاگیم که اسامی و وبلاگهای بعضی از آنها را در گوشه سمت راست مشاهده می کنید. امیدوارم که مورد پسند شما عزیزان واقع شود و همه ما بتوانیم به مضمون این شعر عمل کنیم. با امید آن روز.

بیا تا قدر یکدیگر بدانیم

که تا ناگه ز یکدیگر نمانیم

کریمان جان فدای دوست کردند

سگی بگذار ما هم مردمانیم

غرضها تیره دارد دوستی را

غرضها را چرا از دل نرانیم

گهی خوشدل شوی از من که میرم

چرا مرده پرست و خصم جانیم

چو بعد مرگ خواهی آشتی کرد

همه عمر از غمت در امتحانیم

کنون پندار مردم آشتی کن

که در تسلیم ما چون مردگانیم

چو بر گورم بخواهی بوسه زدن

رخم را بوسه ده کاکنون همانیم

خمش کن مرده وار ای دل ازیرا

به هستی متهم ما زین زبانیم