خدایا: به من زیستنی عطا کن که در لحظه مرگ، بر بی ثمری لحظه ای که برای زیستن گذشته است، حسرت نخورم، و مُردنی عطا کن که، بر بیهودگیش، سوگوار نباشم.
خدایا: بگذار تا آن (مرگ) را من، خود انتخاب کنم، اما آنچنان که تو دوست می داری.
خدایا: تو، چگونه زیستن را به من بیاموز، چگونه مردن را خود خواهم آموخت.
خدایا: مرا از این فاجعه پلید مصلحت پرستی (که دین ما شده الان) که چون همه گیر شده است، وقاحتش از یاد رفته است و بیماری شده است که، از فرط عمومیتش، هر کس از آن سالم مانده باشد بیمار می نماید مصون بدار، تا: به رعایت مصلحت، حقیقت را ذبح شرعی نکنم.
زنده یاد استاد
دکتر علی شریعتی
زیبا بود.
راستی برای موبایل دیگه پیشنهادی به ذهنم نمی رسه اداره پست دیگه مال ایرانم هست می دونی که؟!!!
سلام...
بخاطر نظر قشنگت توی وبلاگم ممنون ولی همیشه آدم تنها غم و غصش اندازه ی یه دنیا نمیشه...
سلام. وبلاگ قشنگی داری.
خیلی قشنگ و جاودانه است
چه عجب یکی یادی از استاد کرد
آمین..... الهی همه ما را از سکوت اجباری رها ساز.
سلام رهگذر .......
الهی هیچوقت غم و قصه ما قد دنیه نشه که بخواهیم بریم یه گوشه تک و تنها بشینیم.....
بدرود.
ممنون که به من سر زدی. موفق باشی.
شریعتی از اولش عشق من بوده و هست بدلیل راستین بودنش
vaghti ke eshgh farman midahad mahal sare taslim foro miavarad
شریعتی اینده روشنی به من بخشید تمام فرصت های عالی را رها کردم تا ان طوری که او یادم داد زندگی کنم که زندگی یعنی ازادی هدف وشریعتی وار زندگی کردن